جبار باغچه بان، در کنار عظمت علمی و هوش و حافظه اعجاب انگیزش، انسانی وارسته و با کمالات شگفت اخلاقی بود.
وی در سال ۱۳۰۳ به دستور فیوضات رئیس فرهنگ وقت، اولین کودکستان ایرانی را در تبریز به نام «باغچه اطفال» تأسیس کرد…
باغچه بان، در سال ۱۳۰۳ ش در تبریز به فکر تدریس به ناشنوایان افتاد و کار تدریس به کرولال ها را با سه پسرناشنوا آغاز کرد. او در پرتو تجربه شخصی، به نقش مهم حس بینایی و لمس اشیا در آموزش زبان به ناشنوایان پی برد. همچنین برای این کودکان، بازی ها و کاردستی های جدید و تزئینات و صورتک های گوناگون ساخت. در واقع جبار باغچه بان با تأسیس این مدرسه، به طور رسمی به تعلیم و تربیت کودکان کر و لال که در دنیای سکوت به سر می بردند، پرداخت.
عکس از حضور ثمینه باغچه بان دخترباغچه بان در تبریز
در عکس ثمینه باغچه بان در کنار مجسمه پدرش در کوی باغچه بان تبریز است.در سمت راست فرج پور باسمنجی در نگارش مقدماتی زندگی باغچه بان برای یک فیلم مستند در کنار دختر باغچه بان در سال ۸۴ دیده می شود. ثمینه باغچه بان متولد ۱۳۰۳ در تبریز و نويسنده بنام کودکان است و تاکنون چند کتاب از جمله پل چوبی و نوروزها و باد باد بادک ها را منتشر کرده است.دویدم و دویدم اثر وی را یونیسف سازمان حمایت از کودکان ملل متحد بعنوان اثر جهانی برای کودکان کشورها منتشر کرده است.
ثمینه در سال ۵۰ سازمان ملی رفاه ناشنوایان و بعدها رشته دوره تربیت کارشناس متخصص شنوا سنجی را در دانشگاه وقت ملی راه اندازی کرده است.
